Rozdział 8

Słońce kryło się już za budynkami, kiedy Adrianne przemierzała ulice w drodze do domu.

Przez cały dzień nie mogła skupić swoich myśli.

„Ach te jego oczy … usta … uśmiech …” - rozmyślała.

-Co się ze mną dzieje ? - powiedziała kręcąc głową.

…

Po 20 minutach niespiesznego spaceru dotarła na miejsce.

Pierwszą rzeczą, która ją zaskoczyła było to, że w drzwiach budynku nie było Georga, a przecież to on ma nocne zmiany w tym tygodniu. „Pewnie wziął sobie dzień wolny … albo poszedł za potrzebą” - pomyślała. Wzruszyła lekko ramionami i poszła w kierunku windy.

…

Drugim zaskoczeniem tego wieczoru, było to, że w mieszkaniu nie było widać żadnego z psów.

„Ok, Georga mogę odpuścić, ale coś tu jest nie tak ...” . Rzuciła torbę na kanapę i poszła w kierunku kuchni, w poszukiwaniu szczeniaków.

Tam ich nie znalazła, natomiast na blacie leżała koperta …

Otworzyła ją i zaczęła czytać :

"Droga Adrianne, przepraszamy. że narobiliśmy

ci tyle kłopotu i dziękujemy za wszystko,

co dla nas zrobiłaś. Mamy u ciebie ogromny dług

wdzięczności i nie wiemy, czy uda nam się go spłacić.

W ramach niewielkiego wynagrodzenia

mamy dla ciebie pewną niespodziankę  ..."

ściskający, tulący, … itp. The Wanted ;*

-To już trzecia niespodzianka dzisiaj, ciekawe, co te cymbały wymyśliły – powiedziała

Rozejrzała się po kuchni. „Coś tu do cholery się zmieniło” - pomyślała. Zaczęła się przechadzać po pokoju. W pewnym momencie, gdy podeszłą do lodówki w jej głowie 'zadzwoniło'.

„Kurwa, tylko w którym kościele ?!”. Po dokładniejszym przyglądnięciu się sprzętowi na jej ustach pojawił się lekki uśmiech, a jej myśli się rozjaśniły.

Podniosła głowę do góry i przewróciła oczami.

Wtem wśród panującej w mieszkaniu ciszy usłyszała szepty ...

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Tak się zastanawiam ... wy na pewno chcecie to czytać ?  ... Takie bzdury ?