Rozdział 1

****************Lotnisko Heathrow******************

-No i jak gotowi do podróży ? - zapytał Martin

-A jakże by inaczej – odpowiedzieli zgodnie chłopcy

-Gdzie tak właściwie jest Tom ?

-O ile mnie pamięć nie myli, to widziałem go ostatnio przy kiosku z ….

-Już ... jestem – powiedział zdyszany

Wszyscy przyjrzeli się mu dokładnie. Oprócz bagażu, który wziął ze sobą z domu cały obładowany był …. różnego rodzaju książkami o Francji i słownikami.

-No i co mi się tak wszyscy przyglądacie – zapytał poirytowany

-Jesteśmy po prostu ciekawi po co ci to wszystko – odpowiedział Max

-Przecież jedziemy do Paryża tak ? Więc postanowiłem poduczyć się języka – odpowiedział dumnie

-Podczas 2 godzin lotu? - zapytał Nathan

-Lepsze to niż nic. Nie mam zamiaru powierzać swojego życia jakimś nieznajomym ludziom, z którymi będziemy tam pracować- odpowiedział i ruszył w stronę wejścia do bramek.

Lot minął spokojnie, bez żadnych komplikacji.Po lądowaniu był jedynie jeden niewielki problem … a mianowicie okazało się że Jay zgubił swój bagaż. Mimo przeszukania wszystkim możliwych miejsc nie udało się go odnaleźć i chłopak musiał zadowolić się jedynie przebywającym zawsze u jego boku ipodem.

Z lotniska zabrała ich luksusowa limuzyna, którą udali się na pierwszy występ w radiu.

Po występie Tom wpadł na pewien plan ….

- A może pozwiedzamy dziś miasto ? - zaproponował

- Zwariowałeś ? Jest już po 20 co by było gdybyśmy się zgubili …. przecież nie znamy nawet języka- powiedział Siva

-Może wy nie znacie ale ja znam- odparł dumny Tom – moglibyście choć raz mi zaufać – powiedział robiąc maślane oczy.

-No sam nie wiem ….

-Proszę zgódźcie się obiecuje, że nie pożałujecie

-Skoro mówisz, że potrafisz się dogadać …. to czemu nie – odparł (raczej nie wiedzący co robi) Jay

W tej samej chwili uradowany Tom spojrzał na mapę miasta i wskazał szoferowi ulicę na której miał ich wysadzić. Po dotarciu na miejsce szybko wysiedli z limuzyny, zostawiając wszystkie rzeczy w środku.

-Nie wiem czy to jest jednak dobry pomysł – powiedział Max patrząc za odjeżdżającym wozem

-No nie przesadzaj, chyba nie boisz się, że się zgubimy – odparł Tom

********************* 3 godziny później ***********************

-TOOOOOM – krzyknęli chórem

-No o co wam znowu chodzi ?

-O co nam chodzi ? - zapytał wściekły Max

-Tom to wszystko twoja wina – wtrącił Siva

Pozostali patrzyli spode łba na chłopaka, który stał ze spuszczoną głową wbijając wzrok w chodnik.

-Nie wiem jakim cudem daliśmy się na to namówić – powiedział kiwając głową w zamyśleniu Nath

-Ale przecież nic takiego strasznego się nie stało noooo …. - próbował załagodzić gniew kolegów Tom – przecież ja zaraz …

-Co zaraz? Co zaraz ? Zgubiliśmy się Tom, a na dodatek nie mamy ze sobą nawet telefonu żeby po kogoś zadzwonić …. - powiedział Jay

-Ale ja zaraz nas zaprowadzę do hotelu chłopaki, spokojnie.

-Może powiesz mi uprzejmie jakim zamierzasz to zrobić ? - zapytał zdenerwowany Nathan

- Zapytam się kogoś o drogę – odpowiedział z dumą w głosie Tom

Pozostali spojrzeli na niego z miną 'Are you fuckin' kidding me ?'

-No przecież uczyłem się francuskiego … naprawdę potrafię się dogadać

-Prędzej Max zapuści włosy niż ty doprowadzisz nas do tego zasranego hotelu … - odparł Nath

-Tak sądzisz ? To ja zaraz ci pokaże….

W tej chili zaczął się rozglądać po opustoszałej ulicy za kimś, kto mógłby im pomóc.Ok. 100 m od miejsca, w którym stali szła jakaś staruszka. Tom podbiegł do niej i bez wahania zapytał :

-Pourriez-vous me dire ... êtes-vous occupé ce soir?

-Eh bien l'homme insolent jeune, comment vous exprimer? - odpowiedziała kobieta

-O jaką żonę jej chodzi ? - Powiedział lekko zdezorientowany Tom

-Peut-être que vous me prendriez avec vous sur la terre de miracles, à partir de laquelle vous venez? - spróbował jeszcze raz

W odpowiedzi na to pytanie staruszka walnęłą go z całej siły swoją ( wypchaną chyba cegłami) torebką.Odwróciła się na pięcie i powoli poszła do jednego z bloków.

-Niby taka niewielka a krzepę ma – wydusił, nie mogący przestać się śmiać Jay.

-Hahaha bardzo śmieszne …. ale ja naprawdę nie wiem dlaczego to zrobiła, przecież spytałem tylko jaka to ulica … chyba – powiedział, masując obolałe ramię.

***************** 30 minut później ********************

-No to wygląda na to, że utknęliśmy na ulicy ….

-Jeszcze nigdy nie spałem na ulicy a wy ? - zapytał po dłużej chwili milczenia Jay

Nikt nie odpowiedział mu na to pytanie. Wszyscy bez wyrazu spoglądali w przestrzeń znajdującą się przed nimi.Po głowach biegały im różne myśli, jednak najczęściej były to pomysły jak za to wszystko odegrają się na Tomie i jak uda im się znaleźć drogę do hotelu.

Wtem z zamyśleń wyrwał ich ….