Rozdział 17

Następnego ranka, Adrianne obudziła się wtulona w Nathana.

Ostrożnie podniosła się na łokciu i popatrzyła na śpiącego chłopaka.

„Szkoda, że jestem tym, kim jestem, może gdybym mogła mu powiedzieć całą prawdę ...” - pomyślała, wzdychając.

Mimowolnie się uśmiechnęła i wstała z łóżka, uważając przy tym by go nie obudzić. Na palcach wyszła z pokoju i skierowała się w stronę łazienki. Nie dane jej było jednak tam dojść …

W całym domu było nadzwyczajnie cicho … za cicho.

Już sięgała ręką, aby dotknąć klamki … już prawie ją miała … Ale coś podkusiło ją, aby zajrzeć do salonu.

Ostrożnie stawiając stopy, nie wydając żadnego dźwięku, który mógłby ją zdradzić przemknęła korytarzem i znalazła się przy ścianie zasłaniającej jej wnętrze pokoju.

Lekko wychyliła głowę, a to co ujrzała … ehh, zresztą sami zobaczycie.

Stała w progu pomieszczenia, jednak trójka delikwentów była tak zajęta swoimi sprawami, że nie zauważyła jej przybycia.

Max w bokserkach ze spongebob'em i Tom ubrany w śpioszki w Smerfy (^^) stali przy zakupionym wczoraj teleskopie (tym, którym Misiek i Łysol mieli odwrócić uwagę G ) wypinając zady i patrząc przez okno, natomiast w oknie … a właściwie na parapecie stał Jay ubrany w … pudło(?!)

na którym widniał napis „Misja na Snickersa”.

-W rejonie 1793 czysto – powiedział nie odrywając wzroku od teleskopu Tom

-A co to jest z rejon ? - zapytał poprawiając swój ubiór, czyli pudło Jay

-Tzn na chodniku nie ma przechodniów – wytłumaczył kumplowi Max

-Ok Jay, przygotuj się – wtrącił Tom

Chłopak przekręcił się tak, że jego nogi zwisały poza oknem.

-A co wy tu robicie ?! - zapytała ich G, nie chcąc dopuścić do katastrofy tego 'UFO'

-Ooo Adrianne, jak miło cię widzieć – uśmiechnął się zakłopotany Max – Co cię do nas sprowadza o tak wczesnej porze ?

-Chyba instynkt przetrwania- odparła – A teraz gadać mi tu zaraz co to za kolenjny genialny ajdija!

-Chcieliśmy pobawić się w astronautów – odpowiedzieli równo

-A co to ma wspólnego z tym, że chcieliście ewakuować Jay'a przez okno ?

-No to ty czytać nie umiesz ? Przecież cel naszej misji jest rozpisany za kaftanie loczka – powiedział z pretensją w głosie Tom

-Że niby ta „Misja na Snickersa” ? Chyba na Marsa … - odparła ironicznie dziewczyna

-Ha, a ja wam mówiłem, że coś mi tu nie pasuje! - ryknął triumfalnie Max

-Oj, to batonik i to batonik, coż za różnica ?! - machnął ręką Tom

Tak rozpoczęła się sprzeczka.

W czasie, gdy chłopcy się kłócili, z innego pokoju wyszedł Siva, podobnie jak Jay ubrany w pudło, tyle że na jego 'kaftanie' widniał napis „Misja ratunkowa”.

-Ołł G … Witaj – wydukał, pośpiesznie zamykając za sobą drzwi

Adrianne zmarszczyła brwi i odsunęła chłopaka, tak aby mogła przejść.

Kiedy otworzyła drzwi …

-WHAT THE … - usłyszeli stłumiony krzyk i serię (z karabinu xP musiałam to napisać, wiecie moje zacne skojarzenia ^^ ) innych przekleństw w języku francuskim.

Po chwili z łazienki wypadła wściekła G a za nią przyczłapał Verro.

-Dobra … który mądry to zrobił ?!

Cała czwórka nie pewnie popatrzyła po sobie, wymieniając przerażone spojrzenia.

W końcu sprawca nie wytrzymał, zerwał się z miejsca i zaczął hasać (^^) po całym domu.

Tym zbrodniarzem okazał się być nie kto inny jak Tom.

A teraz może drobne wyjaśnienie, jaką zbrodnie popełnił :

Jak już było wspominane za Adrianne do pokoju przyszedł Verro. Tyle, że można go było rozpoznać tylko po tym, że reagował na to imię.

Jego niegdyś czarno-biała sierść była teraz koloru zielonego, a do jego ogona z niesamowitą dokładnością poprzypinane były różnokolorowe spinacze.

Efekt tej charakteryzacji wyglądał nieziemsko … I to dosłownie.

Dodając do tego jeszcze to, że pies cały był w paście do zębów...

Tom nie był dobrym hasaczem. Po 10-minutowej gonitwie G dopadła go.

Wydając z siebie bliżej nieokreślone dźwięki został brutalnie zaciągnięty do kuchni.

-Biedaczysko … - zaczął Siva

W tym momencie do salonu zawitał Nathan.

-Cześć chłopaki, działo się coś ciekawego ? - zapytał

-Witaj słońce – powitał go z bananem na facjacie Max - właściwie, to sporo cie ominęło, ale nie ma na razie czasu bym ci wszystko opowiadał

-Ejj chłopaki musimy pomóc Parrotowi, zanim ona amputuje mu mózg i serce – wtrącił Jay

-Wiesz, według mnie o mózg, to nie ma się co bać bo nigdy go tam nie było – skwitował Nath

W pewnym momencie Max z Sivą ruszyli w kierunku stojącej w kącie pokoju lampy.

Max stanął pod żarówką, a mulat pociągnął za dzyndzel i zaświecił lampę.

-Mam pomysł ! - wydarł się Max

Jay i Nathan popatrzyli na siebie z rozbawieniem i przystąpili do 'akcji ratunkowej' kumpla ...

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hahah śmiać mi się chce z durnoty tego rozdziału Hahahah ... No ale cóż ....

Dedyk dla : Mii , wariatki, Peace , Kini , Marci , justbreathe, Datury Purple Queen i Baby_Em ;*********

Ostatnio strasznie mnie zaskoczyłyście ilością komentarzy ...

Tak więc od teraz   11 komentarzy = rozdział

może tym razem tak szybko nie dobijecie ;P