Rozdział 14

Noc minęła spokojnie, ponieważ 'muzłumanom' nie wpadł do głowy żaden grejt ajdija.

Następnego ranka wszyscy zasiedli do przygotowanego przez G śniadania.

Dziewczyna patrzyła podejrzliwie na jedzących SPOKOJNIE posiłek chłopaków. „Czyżby cisza przed burzą” - pomyślała.

-Czy wszystko z wami w porządku ? - zapytała, przerywając panującą w pokoju ciszę

Pozostali niepewnie spojrzeli po sobie …

-Tak, a czemu pytasz ? - odpowiedział Max

-A no nie wiem, bo jesteście tak jakoś … cicho. Nie bolą was głowy po wczorajszym ?

-Wiesz podziwiam francuski alkohol – zaczął Siva – w ogóle nic mnie po nim nie boli – dokończył uśmiechnięty

Adrianne nachyliła się nad uchem Nathana, który siedział obok niej.

-Czy któryś z twoich zacnych kolegów raczył poinformować Sivę o tym, że jeśli alkohol jest sprzedawany we Francji, to wcale nie znaczy, że jest on produkowany w tym kraju ? - zapytała cicho, tak aby nikt inny nie usłyszał

-Im mniej wie tym lepiej dla niego – odparł Nathan i powrócił do jedzenia.

*******************

Po 12 wyszli z domu i ruszyli za Adrianne w stronę metra.Jak można się było spodziewać nie obyło się bez drobnych problemów …

** metro **

-Ej chłopaki .. coś mnie chwyciło za nogę … - wyszeptał Tom i zaczął się szarpać – Matko Boska … to nie chce puścić – tym razem wydarł się na całe gardło

-Tom .. spokojnie, nie ruszaj się – zaczął z przerażeniem w głosie Max

-Nie obracaj głowy, nie chcesz na To patrzeć … - uprzedził ruch kolegi Siva

Na czole Toma pojawił się pot, a stojący za nim Jay nie mógł powstrzymać wybuchu śmiechu.

-Tom … idioto … przeczytaj proszę, co pisze na przeciwnej ścianie, obok drzwi – powiedziała zdenerwowana G

-Yyy … - zaczął chłopak wytężając wzrok – Prosimy uprzejmie wszystkich pasożytów o przekraczanie zielonej linii bezpieczeństwa …

-Zacznij jeszcze raz Tom i tym razem przyjrzyj się dokładnie – wysyczała dziewczyna.

-... Prosimy wszystkich pa... pasażerów o nieprzekraczanie zielonej linii bezpieczeństwa

-Dalej mój drogi – ponagliła go

- … gdyż grozi to przytrzaśnięciem m.in. rąk, palców, nóg … przez drzwi – dokończył niepewnie

-A teraz odpowiedz mi na jedno pytanie kochany … - tym razem zaczął Nath – Czy jesteś daltonistą ?

-No … chyba nie, a co ? - odparł Tom

-To dlaczego do cholery stoisz za zieloną linią, przy drzwiach ciołku ?! - wydarła się na niego G

W tym momencie Tom odwrócił głowę i ujrzał swoją przytrzaśniętą przez drzwi kończynę …

********************

-Wiecie co, wydaje mi się, ze dzięki wam mój problem z nadmiarem pieniędzy zostanie rozwiązany – powiedziała Adrianne, idąc ulicami Paryża do galerii handlowej.

-Dlaczego? - zapytał zaciekawiony Jay

-BO ICH NIE BĘDĘ MIAŁA – wydarła się na nich

********************

W końcu udało im się dotrzeć do celu. (Jednak to nie był jeszcze koniec przygód ;) )

Zaraz po otwarciu się przed nimi frontowych drzwi sklepu … nie sklepu, raczej SKLEPISKA

Chłopcy od razu rozpierzchli się po całym budynku.

Stało się to tak szybko, że G nie zdążyła wypowiedzieć nawet słowa, a wokół niej nie było już ani jednego z nich.

-No świetnie, po prostu świetnie … I co ja mam teraz zrobić ? - powiedziała do siebie

Nie pozostało jej nic innego, jak odwiedzić wszystkie sklepy.

Po półgodzinnej paradzie udało się jej odnaleźć pierwszego z uciekinierów. Był nim Nathan, który 'zahaczył' na 'dłużej' o sklep z czapkami.

Wściekła Adrianne wyciągnęła go ze sklepu za włosy i poszła szukać dalej …

-Wiesz może gdzie można znaleźć … - zaczęła, lecz zaraz po wypowiedzeniu tych słów ja zamurowało

-Co się stało ? - zapytał ją Nath

G wyciągniętą rękę i wskazała coś, co znajdowało się za plecami chłopaka.

Nathan obrócił się i stanął jak wryty ...

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Macie następny beznadziejny rozdział ... Zastanawiam się nad zakończeniem tego badziewnego opowiadania ... co o tym sądzicie ?

Wyraźcie opinie w komentarzach ;)