Rozdział 28

Szedł powoli zapełnionymi ulicami Paryża, nie zwracając uwagi na mijających go zabieganych ludzi. Nie mógł uwierzyć, że jego życie zmieniło się tak diametralnie podczas jednego z pobytów za granicą. Dlaczego akurat teraz? Kiedy wszystko w jego życiu wydawało się poukładane i było w jak najlepszym porządku, to właśnie w tym momencie wszystko odwróciło się o 180 stopni. Spotkał dziewczynę dzięki której zrozumiał co to miłość mimo przeciwności, może i był idiotą że ją kochał, ale nie potrafił tego zmienić. To właśnie miłość do niej zaprowadziła go do tego miejsca. Miejsca, które może być końcem zarówno jak i początkiem...Ale jaki będzie ostateczny wynik tej rozgrywki ? Na to pytanie nikt nie znał odpowiedzi, przynajmniej na razie.

W końcu doszedł do skraju rozciągającego się wzdłuż głównej ulicy parku.

Nerwowo rozglądną się za oczekiwanym pojazdem, po czym odetchnął głęboko i oparł się o jedną ze ścian stojącego w tym miejscu budynku.

Po jakichś 20 minutach czekania, przybyło to na co czekał.

Czarne BMW zatrzymało się tuż obok niego.

-Nathan, jesteś pewny? Możemy jeszcze wszystko odwołać – powiedział George wychylając się

z auta

-Dobrze wiesz, że tego nie zrobię – odparł Nath i usiadł na tylnym siedzeniu pojazdu

Ruszyli z piskiem opon i nie zwalniali tempa, dopóki nie znaleźli się na obrzeżach miasta.

Przez przyciemnione szyby samochodu nie było widać zbyt wiele, ale i bez tego dobrze wiedział,

że w takie miejsca nie przyjeżdża się na weekendowy odpoczynek z rodziną.

W końcu dotarli na miejsce.

Powoli wysiedli z auta i udali się w kierunku hebanowych drzwi jednego z budynków.

Nathan coraz bardziej niepewny swojej decyzji nerwowo zaciskał i rozluźniał dłonie.

-A może jednak... - zaczął George

-Zrób po prostu co co masz zrobić, a resztę zostaw mnie, ok? - przerwał mu Nathan, a tamten

w odpowiedzi skinął jedynie głową.

Kiedy dotarli do następnych drzwi, George kazał zaczekać chłopakowi, a sam wszedł do środka.

Po kilku minutach brunet został zaproszony do wnętrza pokoju...

Gdy już się tam znalazł, rozglądnął się po pomieszczeniu. Był to dość obszerny pokój z zasłoniętymi oknami, dlatego nie dostawało się do niego zbyt wiele światła. Na jego środku stał stół. I właściwie to on stanowił całe umeblowanie nie licząc stojących po jego obydwu schodach dwóch foteli. Jeden z nich był już zajęty...

-Proszę, proszę Nathan Sykes, bożyszcz nastolatek we własnej osobie odwiedza moją skromną posiadłość? Nigdy bym się nie spodziewał, ba, nie marzył bym o takim spotkaniu – 'przywitał się' mężczyzna siedzący przy stole

Brunet wbił w niego zdeterminowany wzrok i niewzruszony powitaniem gangstera stał nieruchomo w miejscu.

-Ależ niech się pan nie krępuje, proszę siadać – powiedział tamten wskazując na fotel naprzeciwko siebie

-Czemu to robisz, co? Lubisz patrzeć na śmierć, na zwłoki ludzi? Czy może raczej zależy ci na tym by to ci którzy żyją cierpieli? - wybuchnął Nathan gestykulując rękami – Dlaczego jesteś taki człowiekiem? Co za traumatyczne zdarzenia skrywasz za tą maską? Bili cię, molestowali? - a na błysk w oku mafiozy dodał -Ojciec, czy matka?

Na te słowa mężczyzna zerwał się gwałtownie z zajmowanego przez siebie miejsca i w mgnieniu oka pokonał dzielącą go od swojego 'gościa' odległość. Następnie patrząc chłopakowi prosto w oczy z całej siły kopnął go od tyłu w kolano, a w ciszy która panowała w pomieszczeniu słychać było charakterystyczny trzask łamanej kości. Brunet syknął, a jego twarz wykrzywił grymas bólu.

Po chwili leżał na ziemi trzymając się za bolące miejsce.

-Mówiłem ci, żebyś usiadł – skarcił go spokojnym głosem – A teraz możemy spokojnie porozmawiać bo każdy z nas zna już swoje miejsce w tej hierarchii, czyż nie? - dodał – A teraz młody człowieku wyjaśnij mi z łaski swojej w jakiej sprawie zawitałeś w moje skromne progi

-Zostaw Adrianne i jej brata w spokoju gnoju! - wycedził Nath przez zaciśnięte zęby

W odpowiedzi gangster wyjął zza pasa broń, a jej lufę skierował w głowę chłopaka przyciskając ją do jego czoła i zgniatając butem jego roztrzaskane kolano. Brunet wrzasnął z bólu.

-Grzeczniej zakochańcu (pamiętasz wariacie? xp), grzeczniej, a tak poza tym to nikt nie kazał im się ze mną zadawać, Matt sam przyszedł tu niczym zbity szczeniak, a ja go przygarnąłem, zająłem się nim kiedy rodzina go zostawiła, a potem … potem zjawiła się jego cudna siostrzyczka, która chciała odkupić swoje winy zabierając go z powrotem do rodzinki i opowiadając mu bajeczki jak to za nim się strasznie stęsknili. Ale my też jesteśmy rodziną, gdy jest się z nami to potem nie można nas od tak zostawić jak byle gówno. Jeśli raz to jesteś to nie ma powrotu kochanieńki...

-To ty jesteś gównem, które teraz mści się za to, że nie miało prawdziwej rodziny. Odbierasz ją innym bo sam nigdy nie wiedziałeś jak to jest być kochanym i potrzebnym. Stałeś się zwykłą nieczułą świnią!

Na te słowa zebrał pistoletem w głowę. Świat wokół niego zaczął wirować i opadł bezwładnie na posadzkę.

-Chciałem z tobą porozmawiać normalnie... ale widzę, że nie okazujesz mi żadnego szacunku, więc zakończymy w tym momencie naszą rozmowę – powiedział ładując broń

A potem pośród panującej ciszy nastąpił strzał.

......................................................................................................

Strasznie przepraszam wszystkich, że tak długo nie dodawałam rdz :)

Mam nadzieję, ze mi wybaczycie ^^

A oto macie tutaj przed ostatni rdz tego opo ;)

Fajnie by było gdybyście mnie nie udusiły za zakończenie, ale nie wiem czy bd mieć tyle szczęścia xp

W każdym razie chciałabym podziękować Wam za to że jesteście ze mną, bo to dzięki Wam piszę ;*

Z dedykacją dla wszystkich którzy zostawili kom pod ostatnim rdz ;****

+ wszystkie zastrzeżenia co do tego rdz jak i innych rzeczy piszcie w komach albo na moje gg 42810714 ;)

A tych którym podoba się to co piszę, zachęcam do czytania mojego drugiego bloga, ktr link znajduje się wyżej ;) oraz jeśli chcecie 3 opo wystarczy zrobić tylko jedno, skomentować ;***

Do następnego rdz ;***

Wasza Sierr ;****