Rozdział 29

Po chwili, ciało gangstera upadło na chłopaka.

Nathan starał się zorientować, co się wydarzyło.

Przecież to on miał tutaj leżeć z przestrzeloną głową, przeklinając w duchu, że nic nie zrobił. Ale jednak zdarzyło się coś innego... Kto niby miałby go ratować? George obiecał mu, że choćby nie wiadomo co się działo, nie będzie się wtrącał. Mimo ich krótkiej znajomości, wiedział że jest człowiekiem, który bez względu na wszystko zasługuje na zaufanie i zawsze dotrzymuje słowa. To nie mógł być on. Więc kto ...

W następnej chwili poznał odpowiedź na to pytanie. Kroki tej osoby były dla niego ukojeniem jak stąpanie na plaży po mokrym piasku, który delikatnie drażni twoją skórę. Po chwili poczuł na swoim policzku dotyk drobnej dłoni, która wydawała się być pokryta jedwabiem. Odetchnął z ulgą, kiedy usłyszał dźwięk jej głosu.

Adrianne...

Ciekaw był skąd dowiedziała się, gdzie był, ale nie to było teraz najważniejsze. Cieszył się, że ponownie mógł ją zobaczyć.

-Nathan! Coś ty sobie myślał?! Chciałeś tu zginąć?! - krzyczała dziewczyna

-Ja … Ja chciałem ci tylko pomóc – wydusił

Ona przytuliła go i delikatnie zaczęła sprawdzać, czy nie ma jakichś poważniejszych obrażeń. Na szczęście wszystko było w porządku.

-Nawet nie wiesz, jak cieszę się, ze cię widzę – powiedział po chwili milczenia brunet, uśmiechając się lekko

Dziewczyna odwzajemniła uśmiech, ale nie na długo.

-Nathan... ja muszę ci coś powiedzieć – zaczęła - … zaraz będzie tu policja ….

-Więc na co jeszcze czekamy? - chłopak gwałtownie podniósł się i pociągnął G z rękę w stronę wyjścia – No chodź musimy stąd uciekać

Jednak dziewczyna nie ruszyła się z miejsca.

-Nath, posłuchaj ja już tak dłużej nie mogę... Zrobiłam w swoim życiu za dużo złego. Czas abym za to wszystko odpowiedziała. Nie mogę się całe życie ukrywać i uciekać przed tym co nieuniknione – cała reszta takich jak ja też musi dostać to, na co zasłużyła... Przykro mi, ale uwierz, tak będzie lepiej

Chłopak popatrzył na nią, jakby w pierwszej chwili nie zrozumiał co miała na myśli. Potem G podeszła do bruneta i wtuliła się w niego, a po jej policzkach popłynęły łzy.

-No już, nie płacz – pocieszał ją

-Tylko mi nie mów, że wszystko będzie dobrze, takie bajki to możesz wciskać chłopakom

-Taak, mnie też przeraża iloraz ich inteligencji – roześmiał się na wspomnienie niektórych historii związanych z jego kolegami z zespołu

Adrianne również mimowolnie się uśmiechnęła.

Nathan popatrzył jej głęboko w oczy.

-Powinnaś częściej się uśmiechać, tak pięknie wtedy wyglądasz – pogładził delikatnie jej policzek

i starł mokre ślady łez.

W następnej chwili ich usta złączyły się w długim i namiętnym pocałunku, tak jakby mieli siebie tylko ten ostatni raz i już nigdy więcej... A może tak właśnie miało być?

Ten piękny moment przerwało wycie policyjnych syren i pisk opon podjeżdżających pod budynki aut.

Dziewczyna jeszcze raz spojrzała Nathanowi w oczy

-Zawsze będę o Tobie pamiętać – powiedziała, drzwi do sali otworzyły się z hukiem, a do środka wbiegli policjanci, którzy od razu zakuli G w kajdanki i zaczęli szamotać ją na wszystkie strony

Chłopak nie mógł znieść tego widoku...

-Proszę, zaopiekuj się Shadow, ona Cie potrzebuje – usłyszał jej głos ginący wśród tłumu, a potem zniknęła...

******************

Nathan siedział oparty o ławkę i rozglądał się po parku, tarmosząc suczkę za ucho. Wszędzie dookoła niego chodziło pełno zakochanych par, cieszących się sobą nawzajem i nie zwracających uwagi na resztę świata. Teraz, choć nie miało to żadnego sensu w każdej dziewczynie widział coś, co przypominało mu o Adrianne, włosy, ruchy, głos... Ale jeszcze żadna z nich nie mogła dorównać oczom G. Brunet westchnął głęboko, a Shadow zaskomlała cicho.

-Tęsknisz za nią, prawda? - zapytał chłopak, a pies popatrzył na niego oczami wypełnionymi bólem i tęsknotą

-Tak, ja też i nawet nie zdajesz sobie sprawy z tego, jak bardzo...

.................................................................................

To już jest koniec, nie ma już nic, idziemy na melanż, będziemy pić :D

Ekhem... a wiec macie tu ostatni rdz ;)

Udusicie? Mam nadzieje, że nie bo być może powstanie jeszcze epilog ;) Znaczy jeśli oczywiście chcecie ;)

Co do rdz ... wgl mnie wyszedł taki sobie ale do oceny zostawiam go Wam ;)

Chciałam Wam straasznie podziękować, za ponad 10 tys wyświetleń i tylu obserwatorów.

Nawet nie wiecie ile to dla mnie znaczy, ze ktoś czytał to opo i mu się choć odrobinę podobało :)

Jeśli chcecie otrzymać jakieś info, co do mojego następnego opo, to piszcie na gg, które dodałam pod ostatnim postem albo na maila adus.cob@interia.pl ;)

A na koniec mam do Was jeszcze jedną prośbę,

Chciałabym, aby każdy kto przeczyta ten rdz zostawił pod nim koma, ten jedyny,ostatni raz...

Jeśli komentarzy bd więcej niż 12, już za miesiąc będziecie mogli przeczytać prolog mojego trzeciego bloga ;) Także proszę, komentujcie ;*****

Do zobaczenia być może przy epilogu ;)

Wasza Sierr ;*****