Rozdział 21

Całe życie przeleciało chłopakowi przed oczami.

Rodzinny dom, casting do zespołu, pole golfowe, pierwszy koncert …

„Ej tej dziewczyny nie pamiętam” - pomyślał wspominając jedną z imprez.

Kiedy już otrząsną się z szoku, spojrzał w stronę leżącego pod nogami bandyty mężczyzny.

Nie mógł uwierzyć w to, że jemu też przeznaczony jest taki los …

Zawsze miał tyle planów, marzeń, a teraz w jednej chwili może nastąpić koniec wszystkiego.

Przestępca zaczął naciskać spust pistoletu … i wtedy do akcji wkroczyła Shadow.

Rzuciła się na napastnika, wbijając kły w jego udo, z którego wypłynęła stróżka krwi. Tamten jęknął z bólu i upadając oddał dwa niecelne strzały, które przeleciały tuz obok głowy Nathana. Chłopak upadł na kolana ogłuszony przez wystrzały. Po chwili, kiedy odzyskał świadomość odciągnął psa od jego ofiary i pędem ruszył przed siebie byleby znaleźć się jak najdalej od miejsca zdarzenia.

Trafił do parku i usiadł na ławce aby odpocząć.

Po dwóch godzinach bezsensownego siedzenia i rozmyślania o wszystkim co się stało i mogło się stać postanowił razem z psem wrócić do domu.

Kiedy przekroczył próg mieszkania, zastał salonie Toma i Jay'a oglądających telenowelę … tak tą samą, która oglądali wcześniej … tak ten sam odcinek …

-Nie Rachelo! Nie możesz wybaczyć Zbigniewowi, on zdradza cię z Mirandą, a przecież ona jest od niego starsza o 30 lat! - rozpaczał Tom

-No styl Harrego normalnie – odpowiedział bez zainteresowania Siva, który wszedł w tej chwili do pokoju.

-No właśnie! Jak tak można no … Przecież Caroline jest dużo ładniejsza! Ona ma mniej tu, a więcej tam gdzie trzeba – lamentował dalej Parrot

-Oh zamknij już ten ryj – westchnął Jay, wpychając Tomowi do gęby garść popcornu, co uniemożliwiło chłopakowi dalsze komentowanie.

Nathan nie zwracał na nich większej uwagi, gdyż jedynym co go teraz interesowało była rozmowa z Adrianne. Zostawił psa z matołami, a sam udał się w kierunku sypialni dziewczyny.

Przechodząc przez kuchnie, zauważył Max'a, który zawzięcie coś czytał.

-Widziałeś może G ? - zapytał

-Tak jest chyba w swoim pokoju – odparł nie odrywając wzroku od książki

-Aa jeśli można wiedzieć, to cóż za ciekawa lektura cię tak wciągnęła ?

Dumny z siebie Max, pokazał mu okładkę.

-Yyyy kamasutra, serio?

-A czego się spodziewałeś? 'Ogniem i mieczem'? A może 'Jak najlepiej odżywiać się podczas ciąży' ?

-No nie ale … - odparł Nath zakłopotany

-Uwierz młodzieńcze, w moim wieku też jeszcze można się doedukowywać – powiedział poprawiając swój tyłek na krześle

-Chyba dokształcać – poprawił go

-Ja tam wiem lepiej co robię, a teraz idź już sobie lepiej zakochańcu – odpowiedział, ponownie zatapiając się w lekturze.

Kręcąc z niedowierzaniem głową, wyszedł z kuchni i skierował się do pokoju G.

Powoli otworzył drzwi i zajrzał do środka.

Zauważył tam śpiącą na swoim łóżku dziewczynę i leżącego pod jej nogami Verra.

Postanowił już jej nie budzić i przełożyć tę rozmowę na jutro.

Poszedł do łazienki i szybko wszedł pod prysznic, chciał poczuć, jak zmywają z niego wszystkie problemy oraz zdarzenia dzisiejszego dnia, lecz nie poczuł ulgi.

Długo nie mógł zasnąć, a gdy tak przekręcał się z boku na bok wszystkie wspomnienia powracały z podwójną siłą. Kiedy już udało mu się zasnąć wcale nie było lepiej.

Nagle znalazł się w ciemnej uliczce, była noc, już dawno po północy … i wtedy usłyszał trzask, ktoś się zbliżał. Rzucił się do ucieczki, jednak niegdyś prosta droga zamieniła się w nieprzenikniony labirynt. Coraz bliżej siebie słyszał głosy … Wtem wszystkie mury, którymi był otoczony zaczęły się walić, a on nie mógł się ruszyć. W swojej głowie słyszał tylko odgłosy wystrzałów, a przed oczami widniała tylko krew. Stał w martwym punkcie i wszystko zaczynało się od niego oddalać. Wtedy usłyszał tan sam głos …

„Nie powinieneś był tego widzieć”, te słowa rozbrzmiewały echem w jego głowie. Ta myśl, że to ktoś bliski jego sercu, nie dawała mu spokoju. Potem zobaczył przed swoją twarzą lufę pistoletu wymierzoną w jego głowę. Wszędzie pełno krwi … głuchy odgłos wystrzału, histeryczny śmiech … i wyłaniająca się z ciemności twarz mordercy.

W tym momencie gwałtownie zerwał się z łóżka i ciężko dysząc otarł spocone czoło.

Nerwowo rozglądną się po pokoju i odetchną z ulgą.

-To był tylko sen, zwyczajny sen – wmawiał sobie, aby się uspokoić

Wtedy poczuł na swoim ramieniu zimny dotyk czyjejś dłoni i podskoczył zaskoczony.

-Wszystko w porządku Nath ? - usłyszał za swoimi plecami

-Tak, wszystko ok – uśmiechnął się i odwrócił głowę, aby spojrzeć na stojącą za nim dziewczynę

Ona popatrzyła na niego nie pewnie, lecz chwilę potem ruszyła w stronę własnego łóżka.

-Dobranoc – powiedziała przykrywając się kołdrą

-Dobranoc – odparł chłopak, po czym przewrócił się na drugi bok.

Wiedział, że tej nocy już nie zaśnie …

......................................................................................................................................................................

Ło ja cię ....

Miało być fajnie i wgl, a wyszło jak zwykle -,-

No ale sami chcieliście ;)

Jeśli szczęście dopisze, to w weekend dodam jeszcze jeden rozdział 

Mam nadzieję, że się wam podoba, a na jakiekolwiek zastrzeżenia  piszcie w komentarzach ;)

A dedyk dla:

Szantażystów, czyli willow ;* , love ;* i wariatki ;* 

Zachęcam do komentowania ;D