Epilog

*** 2 lata później***

Krople deszczu coraz ciszej dudniły o powierzchnie szyb, a zza chmur powoli wyłaniały się pojedyncze promienie słońca. Zapowiadało się na kolejny ponury dzień.

Nathan siedział wygodnie w fotelu i bez większego zainteresowania czytał dzisiejszą gazetę. Shadow leżała pod jego nogami i sporadycznie co kilka minut zerkała na swojego właściciela, merdając przy tym ogonem. E tym momencie zadzwonił dzwonek do drzwi. Chłopak niechętnie wstał i przeszedł kilka metrów aby wpuścić do mieszkania Maxa, Toma i Jay'a, których głosu poznał od chwili gdy weszli do budynku... 5 pięter niżej.

-Hej młody – przywitał się radośnie Max, a pozostali podali ręce na powitanie

Brunet wpuścił ich do środka.

-Wiesz co, powinieneś gdzieś wyskoczyć, ostatnio ciągle tylko siedzisz w domu – powiedział Tom, schylając się aby pogłaskać psa.

Suczka zawarczała przeciągle, a jej niebieskie jak błękit nieba oczy zatrzymały się na ręce chłopaka.

-Czy ten pies nigdy nie da mi się dotknąć?! - zdenerwował się Tom

-Po prostu nie przepada za obcymi – odparł spokojnie Nathan i przywołał do siebie suczkę, która potulnie poczłapała w jego kierunku.

-Obcy?! Czy my jesteśmy obcy? Przecież minęły ponad 2 lata odkąd... - zaczął Jay, lecz nie dokończył gdyż dobrze wiedział jaki ból sprawia jego kumplowi wspominanie tych wszystkich spędzonych tam chwil. - Ekhem.. także no...

-Przyszliśmy, ponieważ pomyśleliśmy sobie, że może chciałbyś wyskoczyć gdzieś z nami na miasto, co? Rozerwał byś się trochę. - dokończył za loczka Max

-Słuchajcie, dzięki za chęci i w ogóle, ale jednak wolałbym zostać sam

-Ale chłopie, ty jesteś sam, cały czas, ponad 2 lata! Musisz się w końcu ogarnąć. Chodź z nami, napijemy się, pogadamy – dodał Tom

-Dzięki chłopaki, ale... muszę was teraz przeprosić. Miałem wyjść na spacer z Shadow i załatwić parę spraw – bąknął ponuro chłopak

Tamci zrezygnowani poczekali aż brunet przebierze się i razem z nim opuścili mieszkanie.

Rozstali się w pobliskim parku, gdzie każdy poszedł w swoją stronę.

Nathan usiadł na ławce i znów zaczął rozmyślać, wlepiając swoje puste spojrzenie w otaczającą go przestrzeń...

W pewnym momencie Shadow zaczęła węszyć i nerwowo strzyc uszami na wszystkie strony, kręcąc przy tym łbem. Chłopak poczuwszy, że smycz się napina, ocknął się i zdezorientowany spojrzał na zwierzę, które nigdy wcześniej się tak nie zachowywało.

W pewnym momencie suczka szarpnęła mocniej, a smycz wyślizgnęła się z dłoni chłopaka.

Pies zaczął bez opamiętania gnać ze wszystkich sił przed siebie.

Nathan po długim pościgu, na skaju parku stracił ją z oczu.

Przybity zaczął wracać do domu. Z nadzieją oglądał się dookoła, ufając że znajdzie swoją ukochana zgubę.

Wtedy usłyszał niedaleko radosne szczekanie. Szczekanie, które był w stanie rozpoznać wszędzie.

Czym prędzej ruszył w tamtym kierunku.

Kiedy dotarł na miejsce, zobaczył Shadow skaczącą z radości, a obok niej drugiego, bardzo podobnego psa, tyle że o biało-czarnej sierści.

Za zwierzętami stała jakaś postać. Choć w półmroku, nie widać było jej twarzy, to jej sylwetka... coś mu przypominała... tylko,co?....

-Nie, to niemożliwe – powiedział wbijając swój wzrok w ciemną sylwetkę – przecież ty...

Mimo panujących ciemności, wydawało mu się, ze blady uśmiech pojawił się na twarzy postaci... a może raczej na JEJ twarzy.

-Jak widzisz, wszystko jest możliwe- odparła dziewczyna, po czym znalazła się w objęciach chłopaka

-Myślałem, że już cię straciłem, ze więcej cię nie spotkam, że to musiałby być cud, aby to kiedyś się stało...

-Cuda czasem się zdarzają – powiedziała G i jeszcze mocniej wtuliła się w chłopaka.

KONIEC

...........................................................................................

Witam wszystkich ;)

Trochę dłużej musieliście czekać na ten epilog, ale mam nadzieję, że się opłacało ;D

Chciałam Wam niezmiernie podziękować za to, że przez cały ten czas byliście ze mną, wspieraliście mnie i czytaliście nawet najnudniejsze rozdziały, jakie napisałam xd

Nawet nie wiecie ile to wszystko dla mnie znaczy...

Ostatnio wchodząc na bloga dostałam szoku ... ponad 10 tys wejść?! Nigdy nie spodziewałam się, że udami się tyle osiągnąć.

Ale oczywiście nic nie było by możliwe bez Was, najlepszych czytelników na świecie ;****

Mimo tego, że nie było odpowiedniej ilości komentarzy, to postaram się założyć nowego (przypominam, ostatniego) bloga, wcześniej niż za 3 miesiące ;p Link do niego pojawi się na tym blogu ;)

Być może szablon do niego pojawi się już w ten weekend, o ile będziecie chcieli abym zaczęła już nad nim pracować ;p

Dziękuję również za 36 obserwatorów ;****

Trochę się rozpisałam, no ale to w końcu ostatni raz więc ... 

Jeszcze raz dziękuję Wam za wszystko i zachęcam do czytania mojego drugiego bloga (na razie jedynego którego będę pisała)

Pozdrawiam, 

Na zawsze Wasza Sierr ;**********